Płyny zwykłe niezwykłe

[Uwaga tekst o zabarwieniu lekko naukowym!!] Łuki, kolana, trójniki, konfuzory, dyfuzory, czwórniki, redukcje, przegrody, zawory i wiele innych elementów zmienia dynamikę przepływu w kanałach wentylacyjnych czy rurociągach. Powodują one straty wynikające z zaburzenia przepływu, powstawania wirów czy zwyczajnie spowodowane uderzeniem strugi płynu o ścianę. Wyznaczanie tych strat to trudny i czasochłonny proces. Dzisiaj opowiemy sobie o tym skąd znamy te wartości, kiedy je wyznaczono i dlaczego nikt nie robi tego teraz. Straty miejscowe, czyli historia uproszczenia i mistyfikacji Na wstępie powiem, że fajnie by było gdybyś przeczytał poprzedni wpis poświęcony stratą liniowym. Dopełni on obrazu i ułatwi zrozumienie tekstu. Znajdziesz go tu . Teraz zaczynajmy… Różnego rodzaju kształtki stosowane w układach powodują zaburzenia przepływu, a w efekcie straty ciśnienia. Straty te zależą od wielu czynników jednak dzisiaj przyjmuje się, że można je obliczyć z następującego wzo

[Uwaga tekst o zabarwieniu naukowym!!] Kominy wentylacyjne, kanały wentylacyjne, rury z wodą zimną i ciepłą, węże, radiatory, koryta rzeki, kanału na deszczówkę i wiele innych. Wszystkie te elementy łączy fakt, że transportują one jakąś ciecz. Wodę, powietrze albo płyn chłodniczy. Skro ruch to i straty z nim związane. Dziś parę słów o stratach liniowych (ang. head loss) – ich przyczyny i troszkę historii o tym jak je wyznaczono Straty liniowe, czyli historia rur i żwiru Chyba wszyscy podświadomie rozumiemy, że w czasie przepływu wody (w ogólności cieczy, ale dla ułatwienia mówmy wody) następują pewne straty ciśnienia/energii. Straty te spowodowane są tarciem wewnętrznym molekuł cieczy oraz tarciem cieczy o ściany kanału, przez który przepływa. Co jednak gorsze straty te nie są stałe, ani nawet liniowe. Zależą za to od wielu czynników jak na przykład lepkość cieczy (o lepkości pisałem tu ), jej prędkości, gęstości, średnicy kanału oraz jego chropowatości. W ogólności straty